Wenn d Sonn nimmer gar so hoaß obabrennt, und d Nacht an Tag scho früher nachrennt, wann d Natur rot, gelb braun de Blattln omoit, da merk ma schee staad, es kimmt boid de Zeit, wo s Jahr na "Pfüagott" sagt und mit ausgstreckta Hand scho s nächste Jahr wart, im schneeweißn Gwand.
No sollt uns halt da Oidwei-Sommer gfrein, der hoffa laßt, daß no a paar scheene Tag bleim, daß d Sonn an Weg durch'n Newe durchfindt und da Morngtau an Kampf mit'm Nachtfrost no gwinnt, daß d Herbststürm net jetzt scho ausziahng de Baam und d Viecher im Woid langgnua z'fressn was ham.
Ma sucht de letztn Schwammerl im Woid, solangs no oa gibt, aa dene weards zkoit. De Reh und de Hirschn kriang a winterlichs Gwand und de Gscheitan vo de Vogerl ziahng in a warms Land. Schee langsam verändert si halt de ganze Natur und bereitet si vor, auf de winterlich Ruah.
Für den Betrieb unserer Webseite nutzen wir Cookies. Bei Ablehnung, stehen möglicherweise nicht mehr alle Funktionalitäten der Seite zur Verfügung.